Honey pie with marmalade topping- μελόπιτα και παλι

This pastry I’ ve  made in the past is one of my favorite and I have decided to “play” a little with it… so this time I tried it with marmalade of wild berries topping and it was very delicious. Ηere is the recipe

350 gr   myzithra cheese (farmer's cheese)

350 gr ricotta

½ tea spoon cinamonn

1 cup of honey

Zest from one lemon

1 cup sugar

½ cup flour

In a large bowl whisk together each of the cheeses, honey and sugar. Add the eggs 1 at a time. Add the lemon zest and the flour and continue whisking. When all ingrentients come together and the mixture is fluffy enough it is ready to bake it in preheat oven in 180 d of Celsius. I garnished it with wild berries marmalade this time.

Την μελόπιτα την έχω ξαναφτιάξει. Είναι από τα αγαπημένα μου γλυκά. Γι αυτο το λογο αποφάσισα να την δοκιμάσω μερικές φορές ακόμα αυτοσχεδιάζοντας. Πρόσφατα αγόρασα μια μαρμελαδα άγρια βατόμουρα και έτσι την δοκίμασα σαν topping πάνω από την μελόπιτα μου. Την συνταγή την βρισκετε εδώ.

Fig - goat cheese tart for a slow come back!

I am back! ..and I cook of course…
You all know how awful is to return from vacations… everything seems like you never left.. but still you feel the summer, it s taste , memories and smells..
That s why I try to keep all these smells and tastes in my daytime dinner..
Salads with fruits and a tart with figs.
For the first time I tried this tart although I was always thinking of cooking one when it was the season of figs. Figs from my parents garden, and lots of goat cheese is the recipe I made today. It s not sweet neither salted.. its something between.. something for breakfast, for middle dinner or maybe even in a table after the main plate.

Promise for recipe in next post as I am not sure if I leave it as it is or maybe try for improvements.

Στάση τρίτη – Κροατία –δαλματικές ακτές

Εντάξει to Dubrovnik είναι όμορφο, από όποια γωνιά και να το δεις σου κόβει την ανάσα. Αν όμως είσαστε λίγο σαν και μας που μας αποτρέπει η πολυκοσμία και ο μαζικός τουρισμός και αν δεν θέλετε να κάνετε κοσμοπολίτικες διακοπές ίσως να μην ενθουσιαστείτε και τόσο. Εκτός από τα λίγα σπιτια που έχουν παραμείνει στα πάνω σκαλιά το υπόλοιπο είναι φουλ στις πιτσαρίες μαγαζιά και τουρίστες παντού. Το σέρβις σχεδόν τόσο κακό όσο και το δικό μας δλδ όσο οποιουδήποτε μέρους έχει σίγουρο τουρισμό. Καθεδρικός ναός, φραγκισκανό μοναστήρι με τον όμορφο κηπακο με τις πορτοκαλιές, παλιό φαρμακείο, μουσεία γκαλερυ και Φυσικά το όμορφο και  επιβλητικό τείχος είναι τα βασικά αξιοθέατα που θα δει κανείς στην βόλτα στην παλιά πόλη.

 

Έχει πολύ έντονη ζωή και οποιαδήποτε ώρα της ημέρας είναι μια τεράστια πασαρέλα. Το βράδυ έχει από συναυλίες, θεατρικά, κονσέρτα και την ημέρα πετύχαμε ως και αγώνες πόλο στην κεντρική αποβάθρα του έξω από την μια από τις πυλες που έχει.

Εκτός όμως από το Dubrovnik θέλαμε να δουμε πιο πολλα από τις δαλματικες ακτες, ετσι συνεχίσαμε παραλιακά και περάσαμε σε ένα από τα νησια που τις περιτρυγυριζουν. Πανω στο οποιο βρισκεται ένα πανεμορφο χωριουδάκι ονοματι Ston. Υπήρχε το κεντρικό ston και το μικρό ston. Πολύ όμορφα και τα δυο ιδιαίτερα το δεύτερο που είχε έναν πανέμορφο κολπίσκο για μπάνιο και επιπλέον φημίζεται για τα όστρακα του και το κρασί.

Στάση δεύτερη – Μαυροβούνιο – το κρυμμένο μαργαριτάρι της Αδριατικής

 

  

Ο επόμενος προορισμός μας ήταν το Μαυροβούνιο. Αυτή τη στιγμή που σας γράφω βρίσκομαι ήδη Κροατία οπότε ότι και να σας πω για Μαυροβούνιο είναι αντικειμενικό, έχοντας ήδη δει το πανέμορφο Dubrovnik. Περάσαμε Μαυροβούνιο  διασχίζοντας όλη την Αλβανία ξεκινώντας από κακαβιά και περνωντας σε αυτό από το hani hotit. Για την Αλβανία δε θα γράψω κάτι μια και θα είναι άδικο να εκφέρω γνώμη έχοντας μόνο την εμπειρία της συγκεκριμένης διαδρομής. Η διαδρομή δεν βγήκε καθόλου εύκολα μια και το μεγαλύτερο κομμάτι του δρόμου που διασχίσαμε ήταν σε κακή κατάσταση (για καποια χιλιόμετρα πηγαίναμε σε χωματόδρομο) αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι οι άνθρωποι πολύ φιλικοί και εξυπηρετικοί μαζί μας.

Στο Μαυροβούνιο περάσαμε από την λίμνη Σκοντρα (την λίμνη που μοιράζονται με Αλβανία). Η διαδρομή ήταν πανέμορφη μέσα στο πράσινο και σαν πρώτη στάση είχαμε επιλέξει ένα χωριό Rijenka crhrojevica πάνω από το ποτάμι με την παλιά γέφυρα και τα πανέμορφα πέτρινα σπιτάκια. Γενικά δεν ξέρω τι να πρωτογράψω για το Μαυροβούνιο, για τα σμαραγδένια κολπάκια του , για τα γραφικά πέτρινα χωριά , για τα κάστρα του , για τους ανθρώπους.

Το Μαυροβούνιο μπήκε μέσα στην καρδιά μου. Η παλιά πρωτεύουσα Centinje απομονωμένη από τους σύγχρονους ρυθμούς και τον έντονο τουρισμό. Οι πρωην πρεσβείες και το παλάτι επιβλητικά κτήρια που ταιριάζουν μέσα στο καταπράσινο τοπίο. Εκεί πρωτοδοκίμασα το τυρί των μαυροβούνιων και από τότε μου έγινε εμμονή. Σε κάθε εστιατόριο παράγγελνα και μια διαφορετική παραλλαγή του. Κάποια από αυτές μοιάζει αρκετά με το δικό μας αρσενικό Νάξου ενώ αυτή που δοκίμασα στα βουνά εφερνε κατι απο παρμεζανα.

Στάση πρώτη - Αετοράχη - Home made life

Είναι απίστευτο πόσο πολύ ξεχνάμε τα αυτονόητα ζώντας στους τρελούς ρυθμούς της πόλης. Απαισιόδοξο, για ξεκίνημα καινούργιας σαιζόν, μια και το ποστ αυτό θα το ανεβάσω γυρίζοντας από τις διακοπές, αλλά το γράφω τώρα, εδώ, πρώτη μέρα διακοπών σε ένα μικρό χωριουδάκι, στα κατσανοχωρια των ιωαννινων. Το χωριό μου!

Ορεινό, μέσα στο πράσινο, το σπίτι στεκεται αγέροχο από το 1850 (με την τωρινή του μορφή , γιατί προϋπήρχε σαν οίκημα από το 1700) παρόλο που πέρασε αρκετές μπόρες. Οι Γερμανοί το «λιμπίστηκαν» και έκαναν κατάληψη για κάποιο διάστημα. Σκότωσαν τον προπάππου μου στην έξω πορτα. Αργοτερα γκρεμιστηκε ένα μέρος του από σεισμο. Παρολαυτα η αγάπη όλων μας το συντηρεί 2 αιώνες τώρα.. Δυστυχώς η απώλεια του ενός φακού μου δεν μου έδωσε την δυνατότητα να τραβήξω φωτογραφίες του σπιτιού , έχω πλέον μόνο τον μεγάλο φακό που χρησιμοποιώ στις φωτογραφίσεις των φαγητών, και δεν ενδεικνύεται για πανοραμικές αλλά θα επισκεφτώ σύντομα μέσα στο φθινόπωρο το μέρος που λατρεύω τόσο και θα επανορθώσω με πολλές φωτογραφίες του σπιτιού.