Στάση δεύτερη – Μαυροβούνιο – το κρυμμένο μαργαριτάρι της Αδριατικής

 

  

Ο επόμενος προορισμός μας ήταν το Μαυροβούνιο. Αυτή τη στιγμή που σας γράφω βρίσκομαι ήδη Κροατία οπότε ότι και να σας πω για Μαυροβούνιο είναι αντικειμενικό, έχοντας ήδη δει το πανέμορφο Dubrovnik. Περάσαμε Μαυροβούνιο  διασχίζοντας όλη την Αλβανία ξεκινώντας από κακαβιά και περνωντας σε αυτό από το hani hotit. Για την Αλβανία δε θα γράψω κάτι μια και θα είναι άδικο να εκφέρω γνώμη έχοντας μόνο την εμπειρία της συγκεκριμένης διαδρομής. Η διαδρομή δεν βγήκε καθόλου εύκολα μια και το μεγαλύτερο κομμάτι του δρόμου που διασχίσαμε ήταν σε κακή κατάσταση (για καποια χιλιόμετρα πηγαίναμε σε χωματόδρομο) αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι οι άνθρωποι πολύ φιλικοί και εξυπηρετικοί μαζί μας.

Στο Μαυροβούνιο περάσαμε από την λίμνη Σκοντρα (την λίμνη που μοιράζονται με Αλβανία). Η διαδρομή ήταν πανέμορφη μέσα στο πράσινο και σαν πρώτη στάση είχαμε επιλέξει ένα χωριό Rijenka crhrojevica πάνω από το ποτάμι με την παλιά γέφυρα και τα πανέμορφα πέτρινα σπιτάκια. Γενικά δεν ξέρω τι να πρωτογράψω για το Μαυροβούνιο, για τα σμαραγδένια κολπάκια του , για τα γραφικά πέτρινα χωριά , για τα κάστρα του , για τους ανθρώπους.

Το Μαυροβούνιο μπήκε μέσα στην καρδιά μου. Η παλιά πρωτεύουσα Centinje απομονωμένη από τους σύγχρονους ρυθμούς και τον έντονο τουρισμό. Οι πρωην πρεσβείες και το παλάτι επιβλητικά κτήρια που ταιριάζουν μέσα στο καταπράσινο τοπίο. Εκεί πρωτοδοκίμασα το τυρί των μαυροβούνιων και από τότε μου έγινε εμμονή. Σε κάθε εστιατόριο παράγγελνα και μια διαφορετική παραλλαγή του. Κάποια από αυτές μοιάζει αρκετά με το δικό μας αρσενικό Νάξου ενώ αυτή που δοκίμασα στα βουνά εφερνε κατι απο παρμεζανα.

Τις επόμενες μέρες όμως κατεβηκαμε από τα βουνά στα παράλια. Πρώτη στάση το νησάκι Sveti Stefan ότι και να πω οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους. Για να φτάσεις ως εκεί περπατάς κάποια χιλιόμετρα παραλιακά. Εκεί το τοπίο έχει ως εξής: πίσω πράσινο βουνό , γύρω γύρω από την παραλία ψηλά κυπαρίσσια μπροστά άμμος και πράσινα νερά. Μαγευτικό! Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα η Budva, πολυσύχναστη και κοσμοπολίτισσα . οι παραλίες της ξεχείλιζαν από κόσμο οπότε εμείς δεν τις προτιμήσαμε. το κάστρο μέσα στην παλιά πόλη όμορφο. Εστιατόρια κόσμος μαγαζάκια και διάφορα events που διοργανονοντε το καλοκαίρι όπως θεατρικα και συναυλίες πάνω στη cinterella.

Όμως αυτό που κυριολεκτικά έκλεψε τις καρδιές μας είναι ο κόλπος του Κοτόρ.

Το Κοτόρ έχει την παλιά πόλη μέσα στο κάστρο του η οποία προστατεύεται από την Unesko. Γραφική πανέμορφη αυθεντική σε παραπέμπει σε άλλες εποχές. Ακόμα και τα λιγοστά μαγαζιά που έχουν ανοίξει μέσα είναι στο ύφος το παλιό, ταπεινά . καλλιτέχνες που εκθέτουν τα έργα τους και` αντικερι επίσης.

Ο κόλπος γύρω από το κοτορ περιλαμβάνει πολλά ψαροχωρια αρκετά από τα οποία ήταν παλιές βενετσιάνικες αποικίες. Τα νερά γύρω γύρω πράσινα. Αυτό όμως που έμεινε στην καρδιά μου είναι το Perast…. Ήθελα να γράψω τόσα για το Perast όμως προτιμώ να μείνει έτσι όπως το γνώρισα. Ένιωσα ότι έκανα διακοπές σε μια άλλη εποχή. Παλιές αρχοντικές βενετσιάνικες βίλλες, πράσινα νερά μπροστά. Έχει μέσα στην θάλασσα την κυρά της λιμνης ένα νησάκι με την εκκλησία του. Το εστιατόριο που φάγαμε ήταν παλιό αρχοντικό σπίτι του 18^ου αιώνα. Εκεί φτιάχνουν ένα τυράκι μαλακό που νομίζω ότι δεν έχω φάει κάτι καλυτερο..κατι μεταξύ τυριού και βουτύρου και λέγεται kaymak.

Φυσικά και προμηθευτηκα λίγο με το οποίο κολατσίσαμε την μέρα του γυρισμού. Επίσης αμέλησα να πω για τα εξαιρετικά κρασιά του Μαυροβούνιου, τα βραβευμένα και πολύ καλής ποιότητας. Οι τιμές φυσικά το 1/3 των δικών μας. Και οι άνθρωποι παρόλο που δεν μιλούσαν αγγλικά όλοι φιλικοί με το χαμόγελο, σε ρωτούσαν από πού είσαι (περιέργως από ότι μας είπαν δεν έχει Έλληνες τουρίστες το Μαυροβούνιο !!!!) . εμένα το Μαυροβούνιο μπήκε στην καρδιά μου, η ποιότητα σε όλα από το φαγητό , σέρβις τα πάντα ήταν εξαιρετική. Ήταν ρομαντικό νοσταλγικό και γραφικό.  όσο για την κουζίνα τους μεσογειακή μοιάζει αρκετά με την δική μας.

Είχε φρέσκα ψάρια και θαλασσινά. Ο γουινης δοκίμασε και πάνω στα βουνά όταν ήμασταν ένα παραδοσιακό πιάτο με λουκάνικο τυλιγμένο σε ζύμη. Το δοκίμασα ωραίο ήταν αν και πολύ καυτερό. επίσης σχετικά με τα φρούτα ένα θα σας πω έτρωγα κάθε μέρα βατόμουρα (1 ευρώ το κεσεδάκι(!!!!)  καθώς και μύρτιλα που είχα πρωτοφάει στην Πολωνία  και αγόρασα σπιτική μαρμελάδα από αυτά στο κοτορ .Όταν άφηνα το μαυροβουνιο πίσω μου ένιωθα ότι αυτήν την σύνδεση που πέτυχα εκεί δύσκολα θα την έβρισκα στον επόμενο προορισμό μας την Κροατία.