Είναι απίστευτο πόσο πολύ ξεχνάμε τα αυτονόητα ζώντας στους τρελούς ρυθμούς της πόλης. Απαισιόδοξο, για ξεκίνημα καινούργιας σαιζόν, μια και το ποστ αυτό θα το ανεβάσω γυρίζοντας από τις διακοπές, αλλά το γράφω τώρα, εδώ, πρώτη μέρα διακοπών σε ένα μικρό χωριουδάκι, στα κατσανοχωρια των ιωαννινων. Το χωριό μου!
Ορεινό, μέσα στο πράσινο, το σπίτι στεκεται αγέροχο από το 1850 (με την τωρινή του μορφή , γιατί προϋπήρχε σαν οίκημα από το 1700) παρόλο που πέρασε αρκετές μπόρες. Οι Γερμανοί το «λιμπίστηκαν» και έκαναν κατάληψη για κάποιο διάστημα. Σκότωσαν τον προπάππου μου στην έξω πορτα. Αργοτερα γκρεμιστηκε ένα μέρος του από σεισμο. Παρολαυτα η αγάπη όλων μας το συντηρεί 2 αιώνες τώρα.. Δυστυχώς η απώλεια του ενός φακού μου δεν μου έδωσε την δυνατότητα να τραβήξω φωτογραφίες του σπιτιού , έχω πλέον μόνο τον μεγάλο φακό που χρησιμοποιώ στις φωτογραφίσεις των φαγητών, και δεν ενδεικνύεται για πανοραμικές αλλά θα επισκεφτώ σύντομα μέσα στο φθινόπωρο το μέρος που λατρεύω τόσο και θα επανορθώσω με πολλές φωτογραφίες του σπιτιού.
Ξύπνημα λοιπόν μέσα στη φύση και μια και το βράδυ φτάσαμε αργά και η νύχτα σκέπαζε τα πάντα, σήμερα πρωί πρωί με το που σηκώθηκα έτρεξα να δω τι καλό υπάρχει στον πίσω κήπο που έχει γίνει μποστάνι.
Και τι δεν είχε: κολοκυθάκια, μελιτζάνες, ντομάτες, πιπεριές φασολάκια, μαρούλια, μαϊντανό, αντράκλα και άπειροι βασιλικοί. Βασιλικοί που συντηρούνται μόνοι τους με τις βροχές και την υγρασία του τόπου. Στην Αθήνα έναν πλατύφυλλο, που τον έχουμε σαν κάτι πολύ εύθραυστο και με πολύ φροντίδα και αμέτρητες προηγούμενες αποτυχίες, καταφέραμε να τον μεγαλώσουμε με κόπο. Για να ξαναγυρίσω όμως στην εδώ φύση, ο κήπος έχει ακόμα πετροκερασιές, έλατα, αχλαδιές, συκιές, αμπέλι και αν δεν είχε κουτσουρέψει ο παππούς μου την μουριά που θυμάμαι μικρή τρώγαμε γλυκά μούρα θα είχε και μουριά! Όλο το χωριό είναι γεμάτο καστανιές, κρανα, αγριοκερασιες, πλατάνια βατομουρα..και τι δεν έχει!
Μάζεψα τα απαραίτητα για ένα όμορφο μεσημεριανό και σας τα παρουσιάζω πιο κατω.. ειλικρεινα δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνει την γεύση τόσο διαφορετική ενός πολύ απλού φαγητού . Τα λαχανικά; Ο φούρνος γκαζιού; Δεν ξέρω, όμως κατά κοινή ομολογία και εμένα κ του γουινη ήταν ότι πιο γκουρμε έχουμε γευτεί τελευταία! Όλα ήταν σπιτικά και από τον κήπο. Ακόμα και το τσιπουράκι με το οποίο το συνοδέψαμε ήταν από τα σταφύλια της αυλής μας… όμορφη αισθηση.. που την ακολούθησε με θλίψη η σκέψη του γυρισμού …
Η έκπληξη της ημέρας ήταν μια τάρτα με μυρτιλα που έφτιαξα τα οποία και αυτά ήταν από τον κήπο καθώς και μια μαρμελαδα που θα μας συνοδεύει τον χειμώνα όταν αυτό το τοπίο θα είναι πολύ μακριά αλλά τόσο κοντά στις καρδιές μας.
Υπεεεεεεεεεεεεεεεεεεεροχη αναρτηση!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή