Ο δρόμος μας το τριήμερο μας έφερε στο γιαννακοχωρι Ναουσας.
Επισκεφτήκαμε ένα οινοποιείο του οποίου τα κρασιά τιμούμε αρκετά συχνά με τον γουινη. Τα δυο αγαπημένα μας κρασιά γιαννακοχώρι και δυο ελιές που παράγονται στο κτήμα του παραγωγού κυρ Γιάννη. 480 στρέμματα όπου δεν είναι όλα καλλιεργήσιμα βέβαια, τα 380 είναι αμπέλι και τα υπόλοιπα χέρσα δάσος και ένα όμορφο σπίτι της οικογένειας στη μέση του κτήματος.
Το έδαφος είναι ασβεστοπυλώδες γι αυτό και το κρασί έχει πολλές τανίνες. Γι αυτό τον λόγο την εποχή του τρύγου εργάτες μαζεύουν με το χέρι και ξεδιαλέγουν τα καλά σταφύλια, δλδ τα άγουρα και τα σάπια φυσικά πετάγονται.
Στην συνέχεια μεταφέρονται μέσα στις δεξαμενές όπου «πατιουνται» ελάχιστα ίσα ίσα να μην πατηθεί το κουκούτσι και βγει η πικράδα του. Αυτός ο μούστος μένει στις δεξαμενές με την επεξεργασία που χρειάζεται στο επόμενο στάδιο για περίπου 20 μέρες όπου κατά διαστήματα ανεβαίνει σταδιακά η θερμοκρασία της δεξαμενής (αν θυμάμαι καλά δεν ξεπερνάει τους 18 βαθμούς τελικά). Αφού τελειώσει όλη αυτή η δουλειά το κρασί αποθηκεύεται σε βαρέλια μέχρι να είναι έτοιμο για πόση.
Ήταν πολύ όμορφο κτήμα και πολύ ενδιαφέρουσα η ξενάγηση ιδιαίτερα όταν συνοδεύτηκε από δοκιμή κρασιού.
Επίσης φεύγοντας δεν παραλείψαμε να αγοράσουμε ένα παλαιωμένο μπουκάλι του αγαπημένου μας Γιαννακοχώρι .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου