Τάρτα με κρέμα λεμονιού και μαρμελάδα δαμάσκηνο

Ξέρω ξέρω, δεν είναι όνομα αυτο για γλυκό αλλά βλέπετε είναι γλυκό που εμπνεύστηκα όλο μόνη μου :). Και επειδή έγινε κυριολεκτικά ανάρπαστο αποφάσισα να ανεβάσω την συνταγή. Το γλυκάκι αυτό είναι και εύκολο και γρήγορο και πολύ εμφανίσιμο και παααρα πολύ νόστιμο.

Λοιπόν

1 πακέτο μπισκότα digestive light

Λίγο βουτυρακι

5 αυγά

150 κρέμα γάλακτος

150 γρ ζάχαρη

Χυμό ενός λεμονιού

Μαρμελαδα (σπιτική) δαμάσκηνο

Λοιπόν έτριψα τα μπισκότα και τα ανακάτεψα μαζί με το βουτυρακι. Με αυτό το μείγμα άπλωσα την ταρτιερα μου και τα έψησα για 10 λεπτά στο φούρνο. Μετά τα 10 λεπτά έβγαλα την ταρτιερα και άπλωσα πάνω από το μείγμα κρόκο ενός αυγού. Αυτό το κάνουμε για να κάνει μια επίστρωση ώστε όταν ρίξω την γέμιση να μπει μέσα. Το ξαναβάζουμε στον φούρνο για ένα λεπτό.

Εντωμεταξύ ετοιμάζουμε την γέμιση. Χτυπάμε τα 5 αυγά μαζί με την ζάχαρη τον χυμό λεμονιού και την κρέμα γάλακτος και γεμίζουμε με αυτό το μείγμα την τάρτα. Ψήνουμε γύρω στα 25 λεπτά στους 150 βαθμούς. Μόλις είναι έτοιμη και αφού έχει κρυωσει λίγο απλώνουμε ένα λεπτό στρώμα μαρμελαδασ και είναι έτοιμη για σερβίρισμα. Εγώ και ο Γουινης φάγαμε απο2 κομμάτια σήμερα :) και τα υπόλοιπα κατασπαράχτηκαν από την οικογένεια της αδερφής μου :).

Οι δρόμοι του κρασιού της Νάουσας

Ο δρόμος μας το τριήμερο μας έφερε στο γιαννακοχωρι Ναουσας.

Επισκεφτήκαμε ένα οινοποιείο του οποίου τα κρασιά τιμούμε αρκετά συχνά με τον γουινη. Τα δυο αγαπημένα μας κρασιά γιαννακοχώρι και δυο ελιές που παράγονται στο κτήμα του παραγωγού κυρ Γιάννη. 480 στρέμματα όπου δεν είναι όλα καλλιεργήσιμα βέβαια, τα 380 είναι αμπέλι και τα υπόλοιπα χέρσα δάσος και ένα όμορφο σπίτι της οικογένειας στη μέση του κτήματος.

Το έδαφος είναι ασβεστοπυλώδες γι αυτό και το κρασί έχει πολλές τανίνες. Γι αυτό τον λόγο την εποχή του τρύγου εργάτες μαζεύουν με το χέρι και ξεδιαλέγουν τα καλά σταφύλια, δλδ τα άγουρα και τα σάπια φυσικά πετάγονται.

Στην συνέχεια μεταφέρονται μέσα στις δεξαμενές όπου «πατιουνται» ελάχιστα ίσα ίσα να μην πατηθεί το κουκούτσι και βγει η πικράδα του. Αυτός ο μούστος μένει στις δεξαμενές με την επεξεργασία που χρειάζεται στο επόμενο στάδιο για περίπου 20 μέρες όπου κατά διαστήματα ανεβαίνει σταδιακά η θερμοκρασία της δεξαμενής (αν θυμάμαι καλά δεν ξεπερνάει τους 18 βαθμούς τελικά). Αφού τελειώσει όλη αυτή η δουλειά το κρασί αποθηκεύεται σε βαρέλια μέχρι να είναι έτοιμο για πόση.

Ήταν πολύ όμορφο κτήμα και πολύ ενδιαφέρουσα η ξενάγηση ιδιαίτερα όταν συνοδεύτηκε από δοκιμή κρασιού.

Επίσης φεύγοντας δεν παραλείψαμε να αγοράσουμε ένα παλαιωμένο μπουκάλι του αγαπημένου μας Γιαννακοχώρι .